Podwarszawska miejscowość przez wiele lat słynęła z licznych ośrodków sanatoryjnych i uzdrowiskowych. Przyciągała rzeszę ludzi z całej Polski.
Otwock ma ponad stuletnią historię uzdrowiskową. Działalność sanatoryjną na ziemiach Otwocka rozpoczął doktor Józef Marian Geisler. Założył tutaj pierwsze stałe sanatorium dla „piersiowo – chorych”. Dzięki niemu miejscowość stała się ważnym punktem medycyny dla pacjentów. W ówczesnych latach leczył chorych metodą hydroterapii, dietetyką, gimnastyką i terapią na świeżym powietrzu. Z jego praktyk leczniczych korzystały takie osobistości jak Stanisław Brzozowski, Cezary Jellenta oraz żona Władysława Reymonta. Ponadto praktykę w jego zakładzie odbywało wielu specjalistów w tym dr Stanisław Krzyżanowski, ojciec Ireny Sendlerowej, Odo Bujwid. Dzisiaj jego ośrodek już nie istnieje, jednak pozostała alejka, którą okoliczni mieszkańcy nazywają „drogą do Geislera”.
Powstające dzięki lekarzom i prywatnym inwestorom sanatoria oraz uzdrowiska były budowane w charakterystycznym stylu Andriollego. Michał Elwiro Andriolli był malarzem i ilustratorem książek. Opracowany przez niego styl posiadał elementy drewnianej architektury szwajcarskiej, mazowieckiej i rosyjskiej. Cechowały go charakterystyczne zamknięte lub otwarte ganki, na których można było wypoczywać przez cały rok. W tym stylu zbudował cały kompleks dworków pod Warszawą w dolinie dolnego Świdra. W jego posesji często bywali przyjaciele z Warszawy jak np. Henryk Sienkiewicz i Bolesław Prus.
Powstającym w Otwocku ośrodkom sprzyjał naturalny klimat, dzięki rosnącym sosną i budowie geologicznej terenu. Sosny produkują dużą ilość chlorofilu i wydzielają olejki eteryczne, które sprzyjają zdrowiu. Ponadto w Otwocku występuje rzadko spotykana gleba o wysokiej przepuszczalności, dzięki czemu ziemia po deszczu szybko schnie. Wyjątkowy klimat miejscowości był wskazany dla pacjentów chorych na gruźlicę.
Do Otwocka przybywali głównie pacjenci z problemami układu oddechowego, nerwicami, wyczerpanych fizycznie i psychicznie, którzy potrzebowali regeneracji.
Status miejscowości uzdrowiskowej udało się utrzymać jeszcze przez kilka lat po wojnie. Do najpopularniejszych ośrodków sanatoryjnych i uzdrowiskowych w Otwocku, które dziś są zabytkami należały: Sanatorium doktora Józefa Geislera, Sanatorium dr. Przygody, Sanatorium Martów, Dom Ireny Sendlerowej, Sanatorium Okulicza, Olin, Sanatorium Wojskowe, Zofiówka, Sanatorium Brijus, Sanatorium m.st. Warszawy, Wojskowy Szpital Lotniczy, Uzdrowisko Abrama Górewicza.